روز جهاني كارگر و روز آموزگار فرخنده باد
11 و 12ارديبشهت هر سال از گرامي ترين روزهاي دوران معاصر ايرانيان و جهانيان است. اقدامات عملي نيروي كار با رهبري عقلاينيت و آموزش كه توسط آموزگاران جامعه يا به عبارتي رهبران جامعه صورت ميگيرد.
و تجمع کارگران آمریکایی در شهر شيكاگو، پلیس به روی آنان آتش گشود که شماری کشته، عدهای مجروح و بعداً چهارتن نیز اعدام شدند. کارگران اعتصابی خواستار تعدیل شرایط کار و کاهش ساعات روزانه کار از ده ساعت به ۸ ساعت بودند. قرار بود که اول ماه مه 1886 در آمریکا (ایالات متحده)، کاهش ساعات کار به هشت ساعت در روز، به اجرا درآید که چنین نشد و در نتیجه، کارگران در گوشه وکنار این کشور دست به تظاهرات زدند و در یکهزار و دویست كارخانه و كارگاه، اعتصاب صورت گرفت ".
پس از آن در 1889 میلادی کنگره بینالمللی کارگران در پاریس، به پیشنهاد نماینده کارگران امریکا، روز اول ماه مه را به عنوان روز جهانی کارگر برگزید و در پی آن در بسیاری از کشورهای دنیا، کارگران این روز را گرامی میدارند.
با مرور تاريخچه مناسبت جهاني اين روز، آنچه كه در اين نوشتار هدف است، حمايت بخش فرهنگي و به ويژه ناشران كشورمان از اين طبقه بزرگ كشور است كه در واقع ستون انقلاب ايران و نظام اقتصادي و اجتماعي هركشوري است.
متاسفانه آنچه كه بايد گفت اين است حوزه نشر و ناشران كشورمان در حد لازم ( نه كافي) به كار و كارگر نپرداختهاند. اين كه چرا حوزه نشر كشورمان به ويژه در چند دهه اخيربه اين طبقه اجتماعي و دشواريهاي آنها توجهي ننمود نياز به بررسي عميق دارد.شايد از جمله عاملهايي كه ميتوان در اينجا يادآور شد، عبارتاند از:
1) كم سوددهي توليد آثار مرتبط با اين طبقه؛
2) ورود نكردن انديشمندان و نويسندگان اين طبقه در حوزه توليد آثار مكتوب؛
3) محدوديتهاي سياسي وحساسيتهاي دولتمردان چند دهه اخير كشور نسبت به اين طبقه كه سبب ورود كمترنويسندگان در توليد آثار كارگري شده است.
و بسياري عاملهاي ديگر كه بيان آن نيازمند بررسي و در جايي ديگر است. آنچه كه به يقين مي توان بيان نمود اينكه حساسيتهاي تاريخي اين طبقه در دنيا و همچنين سودانديشي در بين بنگاههاي خصوصي حتي ناشران كشور (متاسفانه)- سبب شدهاست ناشران تمايل كمتري در ايجاد پيوند و فعاليت نشر در حوزه كارگري داشتهباشند.
كمي جستو جو دراينترنت مشخص ميكند كه بيشتر آثار كارگري منتشر شده در كشورمان به چند دهه گذشته بر ميگردد؛ از كتابهاي سياسي اجتماعي اقتصادي تا رمانهاي سياسي و ادبي مانند "كارگران و دريا" از ويكتورهوگو و "فولاد چگونه آبديده شد؟" از آلكساندر آستروسكي و برخي ديگر آثار نويسندگان روس كه در سالهاي آغازين انقلاب كشورمان به زبان فارسي برگردان شدند و همچنين چند اثري كه در خصوص كارگران صنعت نفت منتشر گرديده بودند.در سالهاي اخير كتابهايي كه براي اين طبقه بزرگ جامعه منتشر شد بيشتر در خصوص بيان و چگونگي قانون مربوط به كار و كارفرما بودهاند يا به مسائل كارگري ديگركشورها پرداخته شدهاست، مانند كتاب"چهره در حال تغییر سیاست در ایالات متحده" تاليف جك بارنز با ترجمه شهره ايزدي.
در هر صورت فقر فرهنگي و بيتوجهي نويسندگان و ناشران و به ويژه دستاندركاران دولتي و غير دولتي در خصوص توجه به نشر آثار گوناگون بخش كار و كارگري در جامعه مابه شدت ديده ميشود. اما خوشيختانه واژه "آموزگار" به دليل گستردگياش اين محدوديت را نداشتهاست. به گونهاي كه در نمايشگاه كتاب تهران امسال (1392) بخشي از برنامههاي جنبي نمايشگاه، مراسم يادبود اهالي قلم و آموزگاران درگذشت شده اخيركشور پيشبيني شدهاست. در تاريخ اسلام نيز جمله پيامبر اكرم، حضرت محمد(ص) و احاديث ديگر امامان، تضميني بر امنيت نسبي نشر و پرداختن به اين صنف جامعه كنوني شدهاست.البته عبارات احترامآميز براي طبقه كارگر نيز در تاريخ اسلام داريم ولي توجه نيروهاي سياسي چپ دنيا به اين طبقه سبب ايجاد حساسيتهاي سياسي و به عبارتي عقبنشيني دولتمردان ما در توجه و پرداختن به امور فرهنگي و حوزه نشر كارگري شدهاست.
اميدواريم ناشران كشورمان، كمي از سودانديشي خود كاسته و نويسندگان باسواد و متخصص علوم اجتماعي كشورمان نيز با شهامت بيشتري وارد عرصه شده و آثاري ارزشمند در خصوص اين طبقه پرتلاش و ستون انقلاب و كشورمان ارايه نمايند كه به يقين با حمايت آغازي دولت اين كار ممكن ميشود.
11 ارديبهشت، روز جهاني كارگر و 12 ارديبهشت روز آموزگار(معلم) گرامي باد
دارنده عنوان "شایسته تقدیر" سال 1394
برنده جایزه و برگزیده کتاب سال 1390
گواهی نامه ایزو
یادمان دکتر محمود بهزاد